یابــــــــو ســــــــــــــــــوار

هنگام سبیده دم خروس سحری         دانی که چرا همی کند نوحه گری 

یعنی که نمودند در آیینه ی صبح          کز عمر شبی گذشتو تو بی خبری

یک شب آتش در نیستان میفتاد          سوخت چون اشکی که برجانی فتاد

شعله تا سرگرم کار خویش شد           هر نی ای شمع مزار خویش شد

نی به آتش گفت کین آشوب چیست     من تورازین سوختن مطلوب چیست

 گفت  آتش بی سبب نفروختم            دعوی بین  معنیت را  سوختم  

مرد را دردی اگر باشد خوش است       درد بی دردی علاجش آتش است